Er was eens een meisje, geboren in 1984, (toevallig 16 maart dacht ik) die vanaf haar eerste levensjaren ervan genoot om van ‘iets’ net iets meer te maken. Het maakte niet zozeer uit over wat het ging, als het maar omgetoverd kon worden tot iets anders wat net beter was..
Zo speelde zij vaak met haar nichtje ‘winkeltje’, ze legde dan al haar spullen die zij op haar kamer kon vinden op haar bed die dan als kraampje diende. Haar nicht deed hetzelfde op het bed van de zus van het meisje. En zo kon er al op jonge leeftijd handelgedreven worden …
Intuïtief, vond het meisje het zo plezant om iets aan te kopen bij haar nicht om het daarna duurder te verkopen in haar eigen kraampje…
Ze was verbaasd dat haar nichtje niet dezelfde strategie had? Want zonder een toevoegde waarde zou het spel gewoon tot in de oneindigheid kunnen blijven gaan zonder dat er maar iets zou veranderen… zonder doel?… allé, dat dacht ze toen… Nu denk zij er anders over want spelen is een doel op zich maar dat duurde wel wat jaren voordat zij dit doorhad…
De jaren vlogen voorbij en er veranderde zooooveel voor dat meisje, van Frankrijk naar België verhuizen, van een tweeoudergezin naar een éénoudergezin en dan weer naar een plusoudergezin… zij werd vrouw en was ieders beste vriendin behalve haarzelf want ja enkel door te geven kon er meerwaarde worden gecreëerd… Toen had zij nog niet ontdekt dat ‘gewoon Zijn’ voldoende was…
Ze kende iedereen beter dan henzelf en kon hierdoor iedereen helpen met raad en daad…
Ze studeerde af aan de middelbare school en ging rechten studeren, om iedereen nog beter te dienen…. Maar stilaan voelde zij meer en meer dat er iets niet klopte… Wat had het eigenlijk voor zin om iedereen te dienen als zij zichzelf niet kon dienen want wat had zij eigenlijk echt nodig?? Geen idee… Dat was een vraag dat zij onderweg
was vergeten…
Ze besefte dat zij eigenlijk een heel ander leven had gehad indien zij zich die vraag eerder zou gesteld hebben… want dan had zij in functie van haarzelf en puur voor haarzelf al haar keuzes kunnen maken… Was het een vergissing geweest om zo te leven of eerder een prachtige les?
Ze koos voor de tweede optie, het leek een leuker pad te zijn en daar had zij wel zin in…
Als ondertussen advocate en erkend bemiddelaar had zij zich bij allerlei commissies en groepen aangesloten om nog beter de mensen te dienen, de advocatuur te veranderen, ombudsvrouw te zijn voor consumenten die in een geschil met hun advocaat verzeild geraakten waren enz.
Stilaan besefte zij dat dit allemaal maar een afleiding was van haar echte missie…
Haar missie was om haarzelf te herontdekken en dit voluit te kunnen beleven in al haar levensvlakken… eerst haarzelf terug vinden om van daaruit te kunnen geven aan de wereld…
Het werd een verrassende zoektocht en zij ontdekte allerlei leuke en minder leuke mensen onderweg. De leuke mensen waren de mensen die haar aanmoedigde om haarzelf te zijn. De minder leuke mensen waren de mensen die haar net tegenhielden om te groeien. Iets wat zij nooit begreep want groeien is toch leuk :D… ok, soms is dat wel pijnlijk maar die groeipijn wordt minder na een tijdje als je erin gelooft dat het beter kan worden. En daar geloofde zij zeker in.
Om haar 38 ste verjaardag te vieren besloot zij om de leuke mensen die zij op haar pad had ontmoet uit te nodigen, het waren allen lieve mensen die toejuichten als ze haar zagen groeien en bloeien. Het waren mensen die durven haar de ruimte te laten nemen zonder zich bedreigd te voelen of die net zo dapper zijn dat zij bij een trigger dit gewoon durven op tafel te leggen omdat zij weten dat dit een opportuniteit is om te groeien en de andere te laten bloeien…
Het zijn mensen die het leven als een avontuur durven zien, die het leven samen met haar (ieder op haar/zijn manier) mee willen beleven zodat zij een stuk van haar droom zou kunnen delen nl. mensen verbinden op een dieper niveau, mensen die ervoor kiezen om volledig zichzelf te zijn en van daaruit willen geven aan de wereld… willen delen met de wereld.
Mensen die beseffen dat het geven aan anderen enkel waarde heeft als zij zichzelf voluit kunnen zijn…zodat het geven een extensie kan zijn van hun liefde aan zichzelf en bij gevolg liefde voor de wereld, waar zij integraal een onderdeel van zijn…
In overgave en vol vertrouwen dat het leven dat zij tegenmoet gaan nog beter zal zijn dan nu mogelijk lijkt te zijn want in een wereld van alle opportuniteiten en mogelijkheden; waar alle tijdslijnen tegelijk aanwezig zijn; is met focus én een liefdevolle intentie alles mogelijk… Alles…
De vraag is enkel: durf jij voor jezelf te kiezen en ben jij bereid je wildste dromen te ontvangen?
